🎭 Scenariusz
Po meczu dziecko wsiada do auta ze łzami w oczach: „Prawie w ogóle nie grałem… inni cały czas byli na boisku, chyba trener mnie nie lubi”. Sam też jesteś wkurzony, bo z trybun widziałeś, że faktycznie długo siedziało na ławce. Co robisz?
Zatrzymaj się: co robisz?
Wprowadzenie
Dowiesz się, jak reagować, gdy twoje dziecko gra mniej minut niż rówieśnicy albo częściej siedzi na ławce. Zrozumiesz, co mogą oznaczać decyzje trenera i jak rozmawiać z dzieckiem, aby nie straciło motywacji oraz zaufania do dorosłych.
Treść lekcji
Dla wielu dzieci moment, w którym grają mniej lub siedzą na ławce, jest jednym z najtrudniejszych doświadczeń w sporcie.
Emocje są wtedy silne także u rodziców. Pojawia się złość, poczucie niesprawiedliwości, porównywanie z innymi.
Naturalne jest, że chcesz bronić dziecka, ale sposób, w jaki to zrobisz, może mu albo bardzo pomóc, albo jeszcze bardziej skomplikować sytuację. Pierwszym krokiem jest nazwanie emocji, a nie szukanie winnego.
Dziecko potrzebuje usłyszeć, że masz prawo czuć złość czy smutek i że to normalne w sporcie.
Decyzje trenera wynikają z wielu czynników. W kategoriach U6–U9 zgodnie z zaleceniami szkoleniowymi celem jest możliwie równy udział dzieci w grze, ale w praktyce wpływ mają frekwencja, zaangażowanie na treningach, poziom skupienia oraz aktualna dyspozycja.
To nie zawsze jest dla rodzica widoczne z trybun. Zamiast zakładać, że dziecko jest karane lub ignorowane, warto przyjąć, że trener może mieć szerszą perspektywę. To nie oznacza, że nigdy nie popełnia błędów, ale że pierwsza reakcja nie powinna opierać się na oskarżeniach.
Rozmowa z dzieckiem po meczu powinna skupiać się na tym, co ono przeżyło, a nie na twojej ocenie trenera. Zamiast pytać, dlaczego znowu mało grałeś, lepiej zapytać: jak się czułeś, kiedy siedziałeś na ławce? Co było dla ciebie najtrudniejsze, co pomogło ci wytrwać do końca meczu?
Takie pytania uczą dziecko nazywać emocje i szukać rozwiązań, a nie tylko narzekać na okoliczności. Warto też pokazać, że bycie na ławce wciąż oznacza bycie częścią zespołu – można wspierać kolegów, uczyć się patrząc z boku i być gotowym, gdy przyjdzie moment wejścia.
Jeśli sytuacja powtarza się dłużej i budzi twój niepokój, możesz porozmawiać z trenerem, ale w odpowiednim momencie i formie. Nie rób tego w emocjach, zaraz po meczu, przy dziecku i innych rodzicach.
Umów spokojną rozmowę, poproś o informację zwrotną i zapytaj, nad czym dziecko może pracować, aby zwiększyć swoje szanse na dłuższą grę. Taki styl dialogu pokazuje dziecku, że nie walczysz za nie przeciw trenerowi, ale współpracujesz, aby pomóc mu się rozwijać.
Bycie mniej na boisku boli, ale może też być ważną lekcją na przyszłość. Dziecko uczy się, że nie zawsze jest pierwszym wyborem, że czasem trzeba poczekać na swoją szansę i że warto pracować mimo braku natychmiastowych efektów.
Twoja reakcja może zamienić trudną sytuację w doświadczenie, które wzmacnia, a nie łamie jego charakter.
Kluczowe punkty do zapamiętania
- 1Siedzenie na ławce jest trudnym, ale naturalnym elementem sportu, także w piłce dziecięcej.
- 2Pierwsza reakcja rodzica powinna skupiać się na emocjach dziecka, a nie na szukaniu winnych.
- 3Decyzje trenera zależą od wielu czynników, których nie zawsze widać z trybun.
- 4Spokojna rozmowa z trenerem może pomóc ustalić, nad czym dziecko powinno pracować.
Praktyczne wskazówki
- Zapytaj dziecko po meczu, co czuło, gdy grało mniej, zamiast od razu oceniać decyzje trenera.
- Unikaj komentarzy podważających trenera przy dziecku, nawet jeśli coś cię boli.
- Jeśli chcesz omówić sytuację z trenerem, umów spokojną rozmowę w innym dniu, bez udziału dzieci.
- Podkreślaj, że ławka to wciąż część drużyny i że ważna jest postawa także poza boiskiem.
Sprawdź swoją wiedzę
Jaka reakcja rodzica najbardziej wspiera dziecko, gdy gra mniej lub siedzi na ławce?
Zadanie do wdrożenia
Po kolejnym meczu, w którym dziecko grało mniej lub siedziało na ławce, zrób krótką notatkę z jego perspektywy. Zapisz, co powiedziało na temat swoich uczuć i co uznało za najtrudniejsze. Następnie napisz jedno zdanie, które możesz mu powiedzieć, aby poczuło, że wierzysz w jego rozwój, niezależnie od liczby minut na boisku. Wykorzystaj to zdanie przy najbliższej okazji.